Verlies
'inpassen' in ons leven
Ieder van ons wordt vroeg of laat geconfronteerd met de dood van een dierbaar
persoon. Ook al weten we dat ons leven eindig is, we kunnen ons niet voorstellen
hoe het echt is als we verder moeten leven zonder ons kind, onze moeder, man
of vriendin.... Het verdriet lijkt nooit over te gaan wanneer die dierbare
niet meer ons leven deelt.
Kinderen, jongeren en volwassenen rouwen elk op een eigen wijze,
mededeelzaam of in stilte, met of zonder tranen. De tranen kunnen ook onzichtbaar
blijven, aan de binnenkant.
Naast verdriet kan rouw gepaard gaan met gevoelens van angst, boosheid of
met schuldgevoel. Ook kunnen lichamelijke en psychische klachten optreden
ten gevolge van een verlies.
Werken aan rouw is werken aan het goed leren omgaan met dood en verlies. Om
het als het ware in te passen in ons leven dat verder gaat. Zodat het geen
belemmering vormt voor het groeien naar een volwassen en evenwichtig bestaan.
Wanneer een proces van rouw of verliesverwerking stagneert kan hulp nodig
zijn. Om dat proces van verwerking en heling alsnog weer op gang te brengen.
Dat geldt zowel voor recent verlies als voor een eerder geleden verlies. Immers
verdriet om een verlies kan diep zijn weggestopt en jarenlang als hinderlijke
ballast zijn meegezeuld. Soms zonder dat men zich daar bewust van is. Het
verdriet kan ook betrekking hebben op een andersoortig verlies. Van een ouder
of partner door een scheiding of het verlies van gezondheid, vruchtbaarheid,
werk of land van herkomst.